wtorek, 15 czerwca 2010

Nowinki Techniczne

Koniec z sędziowskimi błędami, nieporozumieniami, niedopatrzeniami i niesprawiedliwymi wynikami meczów. Wszystko dzięki piłce, która rozstrzygałaby ostatecznie każdy spór. Jak to możliwe? Trzeba całkowicie zmienić budowę tradycyjnej futbolówki.
CTRUS C1 to na razie tylko projekt, ale za to jaki.
Transparentna pokrywa wierzchnia umożliwi zmiany koloru piłki w zależności do sytuacji i jej pozycji na boisku. Należy tutaj zaznaczyć, że wewnątrz piłki znajdzie się miejsce dla systemu określającego jej dokładne położenie na polu gry. Dzięki temu możliwe byłoby np. wyeliminowanie błędów przy orzekaniu o spalonym.

Suszarka do włosów

Suszarka do włosów - urządzenie elektryczne, służące do suszenia włosów. Najczęściej ma rozmiary pozwalające na trzymanie jej w ręce; większe suszarki, stojące, używane są głównie w zakładach fryzjerskich.
Pierwsza suszarka została opracowana przez polskiego inżyniera Michała Doliwo-Dobrowolskiego w 1899 roku. Nosił nazwę Fön, (ciepły, górski wiatr). Ich produkcję rozpoczęto w zakładach AEG w Norymberdze. Pierwsze skutecznie działające suszarki do włosów powstały w roku 1920 (modele: "Race" i "Cyclone"). Wyprodukowała je firma Racine Universal Motor Company i fabryka w Hamilton Beach.Ważyły ona prawie 2 kg i były skrzynkami ustawionymi na stole. Pierwsze modele przegrzewały się i paliły. Dlatego bez przerwy ulepszano pierwotną konstrukcję. W 1951 roku pojawiły się suszarki wyposażone w elastyczny wąż połączony z plastikowym kapturem.W suszarkach zastosowano silnik uniwersalny, silnik elektryczny szeregowy komutatorowy 1-fazowy dostosowany do zasilania zarówno prądem przemiennym, jak i prądem stałym; stosowanym m.in. w sprzęcie gospodarstwa domowego.

Lodówka

Lodówka - szafka, szafa o pojemności do kilkuset litrów, wewnątrz której utrzymywana jest temperatura obniżona w stosunku do otoczenia. Głównym elementem lodówki jest urządzenie chłodnicze (chłodziarka) zazwyczaj sprężarkowe lub absorpcyjne. Powszechnie używana od lat 30. XX wieku.
Pierwsza lodówka została skonstruowana w 1914 roku przez Florence Parpart. Prymitywne lodownie powstawały już przed naszą erą, jednak były to duże budowle, na które przeciętny człowiek nie mógł sobie pozwolić. Rozwiązanie bliższe lodówce stosowali Wikingowie. Wewnątrz domu, z dala od ogniska, kopano głęboki dół, na dnie którego umieszczano lód lub śnieg. Po zapełnieniu dołu żywnością, przysypywano go warstwą ziemi. Mięso zabezpieczone w ten sposób zachowywało świeżość przez wiele miesięcy po zakończeniu zimy.
Lodówka oznaczała niegdyś pomieszczenie gospodarcze, pojemnik lub szafkę izolowaną termicznie od otoczenia, umożliwiającą przechowywanie w obniżonej temperaturze łatwo psujących się produktów. Chłodzenie zapewniało umieszczenie we wnętrzu lodówki substancji o odpowiednio niskiej temperaturze i dużej pojemności cieplnej. Mogło to być ciało o dużej masie i cieple właściwym, jednak zazwyczaj wykorzystywano do tego celu ciepło przemiany fazowej (topnienia). Najczęściej używane czynniki chłodzące to lód (stąd nazwa — lodówka), mieszaniny oziębiające (np. lód z dodatkiem soli) oraz zestalony dwutlenek węgla - suchy lód.

Pralka

Pralkaurządzenie mechaniczne służące do prania odzieży.
Pierwsza pralka została zbudowana przez J. Kinga w 1851 r. Jej działanie opierało się na wykorzystaniu pary, a zasada działania tej pralki znacznie odbiegała od naśladowania ręcznych czynności. Pralki napędzane elektrycznie zaczęto konstruować w 1899, kiedy został wynaleziony silnik elektryczny. Jedną z pierwszych była pralka z bębnem z emaliowanego drewna, która została zbudowana w 1907 roku przez Alvę Fishera. Przez kilka następnych lat ta pralka była udoskonalana poprzez poziome lub pionowe ustawienie bębna, zmianę szybkości obrotów, itp. W Polsce przez wiele lat popularna była pralka Frania. Z czasem pralki półautomatyczne zostały wyparte przez automatyczne. Pralka z 1934 roku sama utrzymywała stałą temperaturę wody, dozowała proszek i płukała. W 1937 roku w USA zbudowano pierwszą programowaną pralkę automatyczną – wykonującą takie czynności jak: pranie, płukanie, odwirowanie oraz czasowe zaprogramowanie czynności, ustawienia temperatury wody czy szybkości obrotów.
Pierwszą produkowaną w Polsce pralkę automatyczną była skonstruowana w latach siedemdziesiątych przez Zakłady Zmechanizowanego Sprzętu Domowego "Polar" we Wrocławiu pralka: Polar PS 663 Bio "Superautomat".
Obecne pralki automatyczne zużywają znacznie mniej wody i energii elektrycznej niż modele z XX wieku, zachowując przy tym jakość prania. Przepisy zobowiązują producentów do dołączania etykiet energetycznych informujących o zużyciu energii przez dany wyrób.

Lutownica

Lutownica to narzędzie służące do lutowania. Składa się ona z kolby, służącej jako uchwyt oraz grota, czyli części mającej bezpośredni styk ze spoiwem – lutem. Możemy je podzielić na:
  • lutownice transformatorowe, w których wysoka temperatura jest uzyskiwana poprzez przepływanie prądu o dużym natężeniu przez drut, który jest zarazem grotem. Ich nazwa pochodzi od transformatora, który jest jej integralną częścią. Lutownice te są dość popularne, gdyż czas nagrzewania grota jest krótki (kilka sekund). Nowocześniejsze rozwiązania posiadają wbudowane oświetlenie skierowane na miejsce lutowania, oraz kilkuzakresowy przełącznik mocy. Ich wadą jest brak dokładnej kontroli temperatury grota oraz silne pole elektromagnetyczne wokół grota.
  • lutownice grzałkowe (oporowe), w których metalowy (zazwyczaj miedziany lub wykonany ze stopów miedzi) grot podgrzewany jest elektryczną grzałką. Najprostsze zasilane wprost z sieci nie pozwalają na regulację/stabilizację temperatury. Odmianą lutownicy grzałkowej jest tzw. lutownica kolbowa, w której grot wykonany jest z masywnego kawałka metalu. Powoduje to akumulację znacznych ilości energii cieplnej, co ułatwia lutowanie większych elementów. Natomiast stacje lutownicze, które składają się z zasilacza (i najczęściej stabilizatora) oraz dołączonej do niej tzw. kolby – grzałki w odpowiedniej obudowie, zasilanej najczęściej napięciem 24 V są chętnie stosowane do lutowania układów elektronicznych, ponieważ kolba jest lekka.
  • lutownice z elektrodami grafitowymi zbudowane są na bazie transformatora, który zasila szczypce wyposażone w elektrody węglowe. Po zamknięciu obwodu grafitowymi elektrodami na przewodzącym prąd elemencie lutowanym, płynie prąd elektryczny, wydzielając ciepło na styku grafit – element lutowany. Zaletą jest duża moc, zaś wadą (zwłaszcza przy lutowaniu twardym) pozostawiany ślad elektrody grafitowej.
  • lutownice gazowe, których grot podgrzewany jest palnikiem zasilanym gazem (np. propan-butan). Możliwe jest użycie takiej lutownicy bez grota – wówczas wykorzystywane są gorące gazy spalinowe. Mają one większe możliwości niż transformatorowe, ponieważ topią np. cynę z dodatkiem miedzi której nie roztopi lutownica transformatorowa.
  • lutownice podgrzewane zewnętrznym źródłem ciepła to po prostu miedziany grot na uchwycie; grot po podgrzaniu w płomieniu palnika (np. na kuchence gazowej) przez kilkadziesiąt sekund zachowuje na tyle wysoką temperaturę, że umożliwia lutowanie (zasada działania podobna do żelazka z "duszą"). Obecnie lutownice takie, jako całkowicie archaiczne, niewygodne i nie nadające się do precyzyjnych prac – całkowicie wyszły z użycia.

Wiertarka

Wiertarka

Wiertarka (dawniej także bormaszyna) – urządzenie do wiercenia, rozwiercania i pogłębiania okrągłych otworów przy pomocy wiertła.
Proste wiertarki ręczne (zwane świdrami) były używane już 4 tys. lat p.n.e. W średniowieczu używano wiertarek napędzanych siłą mięśni lub przez koła wodne.
  • wiertarka ręczna – przenośne urządzenie do wiercenia z napędem ręcznym (za pomocą korby – korba, z trzonem spiralnym – furkadło), elektrycznym lub pneumatycznym
  • wiertarka stołowa – niewielka obrabiarka ustawiana na stole warsztatowym
  • wiertarka kolumnowa – wiertarka, lub jej wrzeciono jest mocowana na kolumnie umożliwiającej pozycjonowanie wiertarki, jej przesuw w pionie oraz pionowy napęd
  • wiertarka udarowa – wiertarka, w której wiertło, oprócz ruchu obrotowego, wykonuje ruch posuwisto-zwrotny, uderzając o obrabiany materiał, stosowana do obróbki materiałów twardych i kruchych, głównie materiałów budowlanych
  • wiertarka rewolwerowa – z rewolwerową głowicą narzędziową
  • wiertarka wielowrzecionowa – z wieloma obracającymi się jednocześnie wrzecionami, można nią wiercić wiele otworów jednocześnie
  • wiertarka współrzędnościowa – do wiercenia otworów o bardzo dokładnym położeniu

Budowa samochodu

Budowa i zastosowanie samochodu osobowego

Samochód jest dwuśladowym, poruszającym się na kotach i wyposażonym w silnik pojazdem, służącym do przewozu ludzi oraz ładunków.
W budowie samochodu, bez względu na jego rodzaj i przeznaczenie, można rozróżnić dwie podstawowe części: podwozie i nadwozie. W skład podwozia wchodzą elementy umożliwiają­ce poruszanie się pojazdu oraz kierowanie nim. Nadwozie zaś zapewnia komfort i warunki trans­portu osób lub przedmiotów.
Podwozie samochodu składa się z:
- silnika dostarczającego energię;
- układu chłodzenia, który chłodzi silnik, odprowadzając ciepło na zewnątrz;
- układu napędowego służącego do przeniesienia energii mechanicznej z silnika na koła pojaz­du;
- układów nośnego i jezdnego, które łączą podwozie z nadwoziem; umożliwiają one również po­ruszanie się pojazdu po drodze;
- mechanizmów pozwalających na prowadzenie pojazdu po wybranej drodze i z określoną pręd­kością;
- instalacji elektrycznej.
Układ napędowy składa się:
- ze sprzęgła łączącego wał korbowy silnika z innymi mechanizmami napędowymi w samo­chodzie (skrzynią biegów);
- ze skrzyni biegów zbudowanej z kilku przekładni, które umożliwiają zmianę prędkości obro­towej elementów układu napędowego;
- z przekładni głównej zwiększającej moment obrotowy przenoszony ze skrzyni biegów na koła (najczęściej jest to przekładnia zębata);
-z mechanizmu różnicowego, który jest umieszczony między kołami osi napędzanej i umoż­liwia obracanie się tych kół z różną prędkością, na przykład podczas skręcania pojazdu.
elementy mające wpływ na bezpieczeństwo: