Nowinki Techniczne
CTRUS C1 to na razie tylko projekt, ale za to jaki.
wtorek, 15 czerwca 2010
CTRUS C1 to na razie tylko projekt, ale za to jaki.
Suszarka do włosów
Pierwsza suszarka została opracowana przez polskiego inżyniera Michała Doliwo-Dobrowolskiego w 1899 roku. Nosił nazwę Fön, (ciepły, górski wiatr). Ich produkcję rozpoczęto w zakładach AEG w Norymberdze. Pierwsze skutecznie działające suszarki do włosów powstały w roku 1920 (modele: "Race" i "Cyclone"). Wyprodukowała je firma Racine Universal Motor Company i fabryka w Hamilton Beach.Ważyły ona prawie 2 kg i były skrzynkami ustawionymi na stole. Pierwsze modele przegrzewały się i paliły. Dlatego bez przerwy ulepszano pierwotną konstrukcję. W 1951 roku pojawiły się suszarki wyposażone w elastyczny wąż połączony z plastikowym kapturem.W suszarkach zastosowano silnik uniwersalny, silnik elektryczny szeregowy komutatorowy 1-fazowy dostosowany do zasilania zarówno prądem przemiennym, jak i prądem stałym; stosowanym m.in. w sprzęcie gospodarstwa domowego.
Lodówka
Pierwsza lodówka została skonstruowana w 1914 roku przez Florence Parpart. Prymitywne lodownie powstawały już przed naszą erą, jednak były to duże budowle, na które przeciętny człowiek nie mógł sobie pozwolić. Rozwiązanie bliższe lodówce stosowali Wikingowie. Wewnątrz domu, z dala od ogniska, kopano głęboki dół, na dnie którego umieszczano lód lub śnieg. Po zapełnieniu dołu żywnością, przysypywano go warstwą ziemi. Mięso zabezpieczone w ten sposób zachowywało świeżość przez wiele miesięcy po zakończeniu zimy.
Lodówka oznaczała niegdyś pomieszczenie gospodarcze, pojemnik lub szafkę izolowaną termicznie od otoczenia, umożliwiającą przechowywanie w obniżonej temperaturze łatwo psujących się produktów. Chłodzenie zapewniało umieszczenie we wnętrzu lodówki substancji o odpowiednio niskiej temperaturze i dużej pojemności cieplnej. Mogło to być ciało o dużej masie i cieple właściwym, jednak zazwyczaj wykorzystywano do tego celu ciepło przemiany fazowej (topnienia). Najczęściej używane czynniki chłodzące to lód (stąd nazwa — lodówka), mieszaniny oziębiające (np. lód z dodatkiem soli) oraz zestalony dwutlenek węgla - suchy lód.
Pralka
Pierwsza pralka została zbudowana przez J. Kinga w 1851 r. Jej działanie opierało się na wykorzystaniu pary, a zasada działania tej pralki znacznie odbiegała od naśladowania ręcznych czynności. Pralki napędzane elektrycznie zaczęto konstruować w 1899, kiedy został wynaleziony silnik elektryczny. Jedną z pierwszych była pralka z bębnem z emaliowanego drewna, która została zbudowana w 1907 roku przez Alvę Fishera. Przez kilka następnych lat ta pralka była udoskonalana poprzez poziome lub pionowe ustawienie bębna, zmianę szybkości obrotów, itp. W Polsce przez wiele lat popularna była pralka Frania. Z czasem pralki półautomatyczne zostały wyparte przez automatyczne. Pralka z 1934 roku sama utrzymywała stałą temperaturę wody, dozowała proszek i płukała. W 1937 roku w USA zbudowano pierwszą programowaną pralkę automatyczną – wykonującą takie czynności jak: pranie, płukanie, odwirowanie oraz czasowe zaprogramowanie czynności, ustawienia temperatury wody czy szybkości obrotów.
Pierwszą produkowaną w Polsce pralkę automatyczną była skonstruowana w latach siedemdziesiątych przez Zakłady Zmechanizowanego Sprzętu Domowego "Polar" we Wrocławiu pralka: Polar PS 663 Bio "Superautomat".
Lutownica
- lutownice transformatorowe, w których wysoka temperatura jest uzyskiwana poprzez przepływanie prądu o dużym natężeniu przez drut, który jest zarazem grotem. Ich nazwa pochodzi od transformatora, który jest jej integralną częścią. Lutownice te są dość popularne, gdyż czas nagrzewania grota jest krótki (kilka sekund). Nowocześniejsze rozwiązania posiadają wbudowane oświetlenie skierowane na miejsce lutowania, oraz kilkuzakresowy przełącznik mocy. Ich wadą jest brak dokładnej kontroli temperatury grota oraz silne pole elektromagnetyczne wokół grota.
- lutownice grzałkowe (oporowe), w których metalowy (zazwyczaj miedziany lub wykonany ze stopów miedzi) grot podgrzewany jest elektryczną grzałką. Najprostsze zasilane wprost z sieci nie pozwalają na regulację/stabilizację temperatury. Odmianą lutownicy grzałkowej jest tzw. lutownica kolbowa, w której grot wykonany jest z masywnego kawałka metalu. Powoduje to akumulację znacznych ilości energii cieplnej, co ułatwia lutowanie większych elementów. Natomiast stacje lutownicze, które składają się z zasilacza (i najczęściej stabilizatora) oraz dołączonej do niej tzw. kolby – grzałki w odpowiedniej obudowie, zasilanej najczęściej napięciem 24 V są chętnie stosowane do lutowania układów elektronicznych, ponieważ kolba jest lekka.
- lutownice z elektrodami grafitowymi zbudowane są na bazie transformatora, który zasila szczypce wyposażone w elektrody węglowe. Po zamknięciu obwodu grafitowymi elektrodami na przewodzącym prąd elemencie lutowanym, płynie prąd elektryczny, wydzielając ciepło na styku grafit – element lutowany. Zaletą jest duża moc, zaś wadą (zwłaszcza przy lutowaniu twardym) pozostawiany ślad elektrody grafitowej.
- lutownice gazowe, których grot podgrzewany jest palnikiem zasilanym gazem (np. propan-butan). Możliwe jest użycie takiej lutownicy bez grota – wówczas wykorzystywane są gorące gazy spalinowe. Mają one większe możliwości niż transformatorowe, ponieważ topią np. cynę z dodatkiem miedzi której nie roztopi lutownica transformatorowa.
- lutownice podgrzewane zewnętrznym źródłem ciepła to po prostu miedziany grot na uchwycie; grot po podgrzaniu w płomieniu palnika (np. na kuchence gazowej) przez kilkadziesiąt sekund zachowuje na tyle wysoką temperaturę, że umożliwia lutowanie (zasada działania podobna do żelazka z "duszą"). Obecnie lutownice takie, jako całkowicie archaiczne, niewygodne i nie nadające się do precyzyjnych prac – całkowicie wyszły z użycia.
Wiertarka
Wiertarka
Proste wiertarki ręczne (zwane świdrami) były używane już 4 tys. lat p.n.e. W średniowieczu używano wiertarek napędzanych siłą mięśni lub przez koła wodne.
- wiertarka ręczna – przenośne urządzenie do wiercenia z napędem ręcznym (za pomocą korby – korba, z trzonem spiralnym – furkadło), elektrycznym lub pneumatycznym
- wiertarka stołowa – niewielka obrabiarka ustawiana na stole warsztatowym
- wiertarka kolumnowa – wiertarka, lub jej wrzeciono jest mocowana na kolumnie umożliwiającej pozycjonowanie wiertarki, jej przesuw w pionie oraz pionowy napęd
- wiertarka udarowa – wiertarka, w której wiertło, oprócz ruchu obrotowego, wykonuje ruch posuwisto-zwrotny, uderzając o obrabiany materiał, stosowana do obróbki materiałów twardych i kruchych, głównie materiałów budowlanych
- wiertarka rewolwerowa – z rewolwerową głowicą narzędziową
- wiertarka wielowrzecionowa – z wieloma obracającymi się jednocześnie wrzecionami, można nią wiercić wiele otworów jednocześnie
- wiertarka współrzędnościowa – do wiercenia otworów o bardzo dokładnym położeniu
Budowa samochodu
Budowa i zastosowanie samochodu osobowego
W budowie samochodu, bez względu na jego rodzaj i przeznaczenie, można rozróżnić dwie podstawowe części: podwozie i nadwozie. W skład podwozia wchodzą elementy umożliwiające poruszanie się pojazdu oraz kierowanie nim. Nadwozie zaś zapewnia komfort i warunki transportu osób lub przedmiotów.
Podwozie samochodu składa się z:
- silnika dostarczającego energię;
- układu chłodzenia, który chłodzi silnik, odprowadzając ciepło na zewnątrz;
- układu napędowego służącego do przeniesienia energii mechanicznej z silnika na koła pojazdu;
- układów nośnego i jezdnego, które łączą podwozie z nadwoziem; umożliwiają one również poruszanie się pojazdu po drodze;
- mechanizmów pozwalających na prowadzenie pojazdu po wybranej drodze i z określoną prędkością;
- instalacji elektrycznej.
Układ napędowy składa się:
- ze sprzęgła łączącego wał korbowy silnika z innymi mechanizmami napędowymi w samochodzie (skrzynią biegów);
- ze skrzyni biegów zbudowanej z kilku przekładni, które umożliwiają zmianę prędkości obrotowej elementów układu napędowego;
- z przekładni głównej zwiększającej moment obrotowy przenoszony ze skrzyni biegów na koła (najczęściej jest to przekładnia zębata);
-z mechanizmu różnicowego, który jest umieszczony między kołami osi napędzanej i umożliwia obracanie się tych kół z różną prędkością, na przykład podczas skręcania pojazdu.
- nadwozie: nadwozie samonośne • płyta podłogowa
- elementy zewnętrzne nadwozia: karoseria • błotnik • drzwi • pokrywa komory silnika • chłodnica samochodowa, maskownica (potocznie: grill lub atrapa) • listwy boczne • zderzak • hak • dach • szyberdach • dach lamelowy • lusterka boczne • szyby • szyby podgrzewane • wycieraczki • spryskiwacze • deflektor wiatrowy • spoiler
- elementy wnętrza: deska rozdzielcza • tablica rozdzielcza • przełączniki i regulatory • poduszka powietrzna • kierownica • fotele • pasy bezpieczeństwa • lusterko wsteczne
- podwozie: rama samochodu
- układ napędowy i układ przeniesienia napędu: sprzęgło • skrzynia biegów • reduktor terenowy • skrzynia rozdzielacza • wał napędowy • most napędowy • oś • półoś • piasta koła • koło • obręcz koła • opona • opona bezdętkowa • dętka • wentyl • pedał przyspieszenia • pedał sprzęgła
- układ hamulcowy: hamulec roboczy • pompa hamulcowa • wspomaganie • przewody hamulcowe • tarcza hamulcowa • bęben hamulcowy • klocki hamulcowe • hamulec awaryjny • zwalniacz
- układ kierowniczy: kierownica samochodu • kolumna kierownicy • wspomaganie kierownicy • przekładnia kierownicza • drążki • tempomat
- zawieszenie: amortyzator • sprężyna • resor • kolumna McPhersona • stabilizator • wahacz
- silnik: tłok • pierścienie tłokowe • korbowód • wał korbowy • głowica silnika • zawór • wałek rozrządu • blok silnika • tuleje tłokowe • turbosprężarka • łożysko • koło zamachowe • uszczelniacz
- układy silnika spalinowego: chłodzenia • doładowania • rozruchowy • rozrządu • smarowania • wtryskowy • wydechowy • zapłonowy • zasilający
- inne układy:
- instalacja elektryczna: alternator • prądnica • regulator napięcia • akumulator • układ wysokiego napięcia • świeca zapłonowa • świeca żarowa • stacyjka • sygnał dźwiękowy (potocznie: klakson) • oświetlenie • światła sygnalizacyjne • kierunkowskaz
- bierne: pasy bezpieczeństwa • napinacze pasów • poduszka powietrzna • kurtyna powietrzna • zagłówki • wzmocnienia boczne • strefy kontrolowanego zgniotu • klatka bezpieczeństwa • łamana kolumna kierownicy • szyby hartowane • szyby klejone • bezpieczne zderzaki • układy odcinające dopływ paliwa
- czynne: ABS • ASR • ESP • napęd na cztery koła
Nowinki techniczne
Nowinki Techniczne I
To czteromiejscowe auto jest wizualizacją koncepcji napędu BMW ActiveHybrid jako symbolu wysokowydajnych i oszczędnych silników do zastosowania w przyszłych projektach sportowych modeli niemieckiej marki.
BMW obrazując swój pomysł mówi o samochodzie o osiągach znanych z modeli serii M i zużyciu paliwa małego samochodu miejskiego.
BMW Vision EfficientDynamics napędzany jest systemem hybrydowym, składającym się z trzycylindrowego turbodiesla i dwóch jednostek elektrycznych. Moc maksymalna wynosi 356 KM, natomiast moment obrotowy sięga wartości 800 Nm, co w połączeniu z napędem na wszystkie koła (po jednym silniku elektrycznym na każdą oś) zapewni iście sportowe osiągi na poziomie najmocniejszych modeli BMW M.
Producent szacuje, że przyspieszenie od 0 do 100 km/h zajmie zaledwie 4,8 sekundy, natomiast maksymalna prędkość ograniczona zostanie do 250 km/h. Zużycie paliwa tego sportowego samochodu wyniesie 3,76 l/100 km przy emisji CO2 na poziomie 99 g/km.
W trybie elektrycznym prototyp jest w stanie przejechać dystans 50 km, a zapas energii magazynowany jest w 98 litowo-polimerowych ogniwach. O jak najmniejsze straty dba system odzyskiwania energii podczas hamowania. W przypadku konieczności uzupełnienia energii elektrycznej, uruchomiony zostaje silnik spalinowy. Ładowania można przeprowadzić również za pomocą gniazdka domowej sieci elektrycznej.
Materiały użyte do konstrukcji sportowego samochodu BMW Vision EfficientDynamics są w ogromnej większości naturalne i niezwykle lekkie. Dach i drzwi, które otwierają się ku górze, wykonano ze szkła poliwęglanowego, które przyciemnia się pod wpływem intensywnego światła słonecznego. Współczynnik oporu powietrza wynosi zaledwie 0,22, a uzyskano to dzięki doświadczeniu zdobytemu w startach koncernu BMW w Formule 1.
Wnętrze pełne jest technicznych nowinek, jak choćby najnowszej generacji trójwymiarowy wyświetlacz na szybie nad deską rozdzielczą.
Nowinki Techniczne
Nowinki techniczne III
Porsche to marka sportowych samochodów osobowych produkowanych przez niemiecką firmę Dr. Ing. h. c. F. Porsche AG. Porsche jest najmniejszą niezależną niemiecką firmą produkującą samochody seryjnie. Siedziba firmy znajduje się w Zuffenhausen. Spółka notowana na giełdzie frankfurckiej.
Porsche Carrera GT – samochód sportowy produkowany w latach 2004 – 2006 przez niemiecką firmę Porsche. W 2000 roku na Geneva Motor Show pokazano prototyp oznaczony symbolem 980. Podwozie było nową konstrukcją, natomiast nadwozie pochodziło z drogowej wersji 911 GT 1 Evo. Prototyp posiadał wolnossący silnik V 10 o kącie rozwarcia cylindrów wynoszącym 68 stopni, pojemności 5,5 l i mocy 557 KM. Bolid osiągał prędkość 334 km/h i rozpędzał się do 100 km/h w 4,0 s. Dwa lata później nastąpiła druga prezentacja Carrery GT, tym razem już modelu produkcyjnego. Przekonstruowano silnik. Był to nadal motor V 10, ale zwiększono pojemność do 5733 cm³. Zwiększyła się także moc auta do 612 KM osiąganych przy 8000 obr./min. Moment obrotowy wynosi 590 Nm przy 5750 obr./min. Hamulce to nawiercane, ceramiczne tarcze wentylowane o średnicy 380 mm z przodu i z tyłu. Na piasty założone są felgi 19x9,5 cala z przodu i 20x12,5 cala z tyłu, a na nie nałożone opony 265/35ZR19 Michelin Pilot Sport 2 z przodu i 335/30ZR20 Michelin Pilot Sport 2 z tyłu.
Przewidywana produkcja wynosiła 1500 egzemplarzy. Produkcja została zakończona liczbą 1111 egzemplarzy, z czego 604 powędrowało do odbiorców w Stanach Zjednoczonych.
| Porsche Carrera GT | |
|---|---|
 | |
| Producent | Porsche |
| Premiera |  2000 Genewa |
| Okres produkcji | 2004–2006 1111 sztuk |
| Miejsce produkcji |  Niemcy, Stuttgart |
| Poprzednik | Porsche 911 GT1 |
| Segment | G+ |
| Typy nadwozia | 2-drzwiowy roadster |
| Silniki | Porsche V10 2004-06 5,7 l 40v 612 KM |
| Skrzynia biegów | 6-biegowa manualna |
| Rodzaj napędu | tylny |
| Długość | 4610 mm |
| Szerokość | 1920 mm |
| Wysokość | 1160 mm |
| Rozstaw osi | 2730 mm |
| Masa własna | 1380 kg |
| Konkurencja | Aston Martin V12 Vanquish S Ferrari Enzo Lamborghini Murciélago Mercedes-Benz SLR McLaren Pagani Zonda Saleen S7 |
Aparat
Aparat fotograficzny
Obiektyw do aparatu wielkoformatowegoAparat fotograficzny, potocznie aparat – urządzenie służące do wykonywania zdjęć fotograficznych. Pierwowzorem aparatu fotograficznego było urządzenie nazywane camera obscura.
Tradycyjny aparat fotograficzny jest urządzeniem przystosowanym do naświetlania materiału światłoczułego, umieszczanego we wnętrzu aparatu w postaci zwiniętej błony, wymiennej kasety z błonami ciętymi, lub też kliszy szklanej. Obecnie aparaty fotograficzne na błony małoobrazkowe są wypierane przez aparaty cyfrowe, gdzie elementem światłoczułym jest matryca z elementami fotoelektrycznymi.
Podstawowe części składowe tradycyjnego aparatu (fotooptycznego)
* obiektyw fotograficzny
* migawka
* korpus światłoszczelny
* układ celowniczy
* mechanizm do przesuwu i wymiany błony fotograficznej
* elementy dodatkowe:
* gniazdo synchronizacji lampy błyskowej
* lampa błyskowa
* dalmierz
* światłomierz
* samowyzwalacz
Podział aparatów fotograficznych
Aparat fotograficzny marki Polaroidprzeznaczenie:
-aparat popularny
-aparat profesjonalny
-technologia
-aparat analogowy
-aparat cyfrowy
-budowa
-aparat przeziernikowy
-aparat skrzynkowy
-aparat mieszkowy
-aparat dalmierzowy
-lustrzanka
-lustrzanka jednoobiektywowa
-lustrzanka dwuobiektywowa
-aparat studyjny
-lotniczy aparat fotograficzny
-wielkość klatki filmu
-małoobrazkowe
-aparat średnioformatowy
-aparat wielkoformatowy
-sterowanie
-ręczne (manualne)
-automatyczne
-autofocus z automatycznym ustawianiem ostrości
Bateria
Bateria
Hasła związane z elektrycznością
- bateria ogniw - to dwa lub więcej ogniw galwanicznych połączone razem przeznaczone do zasilania różnych urządzeń przenośnych, np. żarówki w latarce elektrycznej. Potocznie również w odniesieniu do pojedynczego ogniwa galwanicznego.
- bateria akumulatorowa - to akumulator elektryczny składający się z dwóch lub więcej ogniw akumulatorowych połączonych ze sobą elektrycznie i przeznaczonych do stosowania jako źródło prądu stałego
- bateria anodowa - to zespół ogniw galwanicznych lub akumulatorów służący do zasilania obwodów anodowych lamp elektronowych
- bateria jądrowa - to przyrząd półprzewodnikowy zamieniający energię ciał promieniotwórczych na energię elektryczną
- bateria buforowa - to bateria akumulatorowa połączona równolegle z prądnicami prądu stałego w celu zmniejszenia zmian ich napięcia i wytwarzanego przez nie prądu elektrycznego
- bateria słoneczna (fotoelektryczna) - to zespół fotoelementów półprzewodnikowych do bezpośredniej przemiany energii promieniowania słonecznego w energię elektryczną
- bateria termoelektryczna - to zespół ogniw termoelektrycznych
- bateria żarzenia - to pojedyncze ogniwo lub zespół ogniw galwanicznych lub akumulatorów służący do zasilania obwodów żarzenia lamp elektronowych.
Transformator
Transformator
Transformator umożliwia w ten sposób na przykład zmianę napięcia panującego w sieci wysokiego napięcia, które jest odpowiednie do przesyłania energii elektrycznej na duże odległości, na niskie napięcie, do którego dostosowane są poszczególne odbiorniki. W sieci elektroenergetycznej zmiana napięcia zachodzi kilkustopniowo w stacjach transformatorowych.
Z kolei w elektrowniach, gdzie napięcie generatora zawiera się w granicach od 6 kV do dwudziestu kilku kV, stosuje się transformatory blokowe. Podwyższają one napięcia z poziomu napięcia generatora, na poziom sieci przesyłowej (z reguły 220 lub 400 kV)[1].
Według wielu autorów[2][3] transformator nie jest maszyną elektryczną lecz urządzeniem, autorzy ci argumentują, że nie posiada on części ruchomych, wchodzi on jednak zwykle w zakres nauczania maszyn elektrycznych, gdyż zachodzą w nim zjawiska identyczne (poza ruchem) jak w maszynach prądu przemiennego.
Zasada działania
Jedno z uzwojeń (zwane pierwotnym) podłączone jest do źródła prądu przemiennego. Powoduje to przepływ w nim prądu przemiennego. Przemienny prąd wywołuje powstanie zmiennego pola magnetycznego. Zmienny strumień pola magnetycznego, przewodzony przez rdzeń transformatora, przepływa przez pozostałe cewki (zwane wtórnymi). Zmiana strumienia pola magnetycznego w cewkach wtórnych wywołuje zjawisko indukcji elektromagnetycznej – powstaje w nich zmienna siła elektromotoryczna (napięcie). Jeżeli pominie się opór uzwojeń oraz pojemności między zwojami uzwojeń i przyjmie się, że cały strumień magnetyczny wytworzony w uzwojeniu pierwotnym przenika przez rdzeń do uzwojenia wtórnego (nie ma strat pola magnetycznego na promieniowanie), to taki transformator nazywamy idealnym. Dla transformatora idealnego obowiązuje wzór:
Subskrybuj:
Komentarze (Atom)